André de Groot: “Ik heb wel eens 6000 km gevlogen om dit soort landschappen te zien in Nieuw Zeeland “.
Dag 1 – Bollenstreek – Rotterdam (overtocht naar Hull)
Half 6 ‘s-middags verzamelen bij Henk. Het is wederom gelukt om met z’n zessen op pad te kunnen. De laatste motormannen sweaters worden aan de nieuwe eigenaren overhandigd en gepast. Een opgelaten sfeer onder de Motormannen. We weten voor een groot deel wat er gaat komen; heerlijk motor rijden, een lekker hapje eten en ‘s-avonds gezellig een biertje. De bestemming is nieuw, de ingrediënten zijn bekend. Een heerlijk gevoel tijdens het opstellen voor een groepsfoto voordat we vertrekken. Hoe vaak hebben we de motoren hier al op een rij gezet voordat we onze tocht aanvangen. De overtocht van Rotterdam naar Hull heeft het voordeel niet zo vroeg te vertrekken waardoor je overdag nog gewoon kunt werken (of het grootste deel van de dag) en dan de boot op. We zijn op tijd aan boord en sjorren de motoren vast alsof we windkracht 12 verwachten, je weet het maar nooit! Niet veel later proosten we met onze eerste PINT’-S op een mooi Motormannenweekend.
Dag 2 – Hull - Bangor
Al vroeg worden we gewekt na een prima nacht slapen op zee. Voordat we aanmeren in Hull wacht ons nog een heerlijk ontbijt. De scrambled eggs en gebakken spek kunnen we natuurlijk niet laten staan. Uiteindelijk duurt het nog enige tijd voordat we van boord kunnen en de douane passeren. Het blijkt maar weer eens dat reizen voor een groot deel bestaat uit wachten. Gelukkig hebben we dit de komende dagen voornamelijk in eigen hand(stuur) en zetten we onze eerste linkse kilometers koers richting Sheffield en Peak District National Park. Onderweg hijsen we ons helaas toch maar in onze regenpakken. We hadden afgesproken daar bij regen niet te lang mee te wachten. Onze motorkleding kan de regen wel een aantal uren tegenhouden maar als het eenmaal nat is krijg je het niet snel weer droog. Voorkomen is in dit geval beter dan genezen. Gelukkig blijft de regen beperkt tot zo nu en dan wat “gemiezer” en opspattend water van de weg. Het weer belet ons niet te genieten van de mooie omgeving van het Peak District en we laten ons leiden over de mooie slingerwegen. Onderweg een tankstop bij een garage waar de monteurs zo te zien nog ‘echt’ sleutelen en repareren in plaats van slechts onderdelen te vervangen.
Gelijk een koffiestop met stevig Engels gebak. We kunnen weer een flink eind vooruit en rijden richting Buxton, Stuckport en Chester. Bij een typisch Engels etablissement ‘Fox & Hounds’ gebruiken we een typisch Engelse lunch met ‘Fish and Chips’. Dat we de groene doperwten nog vaker zouden treffen bij het eten wisten we toen nog niet. Het laatste stukje rijden we langs de kust en passeren de bergen van Snowdonia National Park. Dat belooft wat voor de rit van morgen. De eindbestemming van vandaag is Bangor in het noorden van Wales. Een universiteitsstad aan de Ierse zee en het eiland Anglesey. We resideren in Hotel Eryl Môr. Een landhuis wat in de jaren 50 nog een glorieuze uitstraling had maar veel zijn statigheid heeft verloren, al blijft de ligging met uitzicht over de baai geweldig en we de kamers slechts gebruiken om te douchen en te slapen.
Even uitwaaien (letterlijk) op de pier en op naar het centrum van de stad wat een paar leuke kroegen en restaurants heeft. In Yate’s verbazen we ons over de grootte van deze kroeg en over de lage prijzen. Zoals in veel Engelse pubs (wat dit niet echt is) kun je er ook eten. De kwaliteit is prima en na een paar Pints Beer zijn de porties OK. Een aanrader. Natuurlijk beperken we onze tocht niet tot 1 kroeg. In de volgende tent blaast de muziek je bijna naar buiten en het is er lekker druk. Een prima plek om de lokale bevolking te observeren en ons wederom te verbazen over de kleding van de dames, of beter gezegd het ontbreken daarvan! Traditioneel sluiten we de avond af met een whisky op de hotelkamer. Andre de Groot heeft hiervoor een geweldige 15 jaar oude Glenfiddich cask strength 51% Single Malt meegebracht. Echt wel dat we lekker geslapen hebben!
Dag 3 – Bangor - LLANFAIRPWLLGWYNGGYLLGOGERYCHWYRNDROBWLLLLANTYSILIOGOGOGOCH - Swansea
De regen komt al gestaag uit de donkere wolken zetten als we ontbijten in de serre van het hotel. De harde wind doet er nog een schepje bovenop om alles nog een beetje ruiger te maken. Stevig ontbijten voor een goede bodem voor de ruige tocht die ons met dit weer te wachten staat. Na het bepakken van de motoren, of wel het aanklikken van de koffers voor de meesten van ons, zetten we koers naar de plaats die de naam van deze Wales 2012 toer draagt: ”LLANFAIRPWLLGWYNGGYLLGOGERYCHWYRNDROBWLLLLANTYSILIOGOGOGOCH”, slechts 58 letters. Dit is de plaatsnaam met de langste naam van Europa.
De langste naam van de wereld heeft 85 letters; Taumata whakatangihanga koauau o tamatea turi pukakapiki maunga horo nuku pokai whenua kitanatahu. Dit is een geen plaats maar de naam van een heuvel in Nieuw Zeeland, iets te ver weg voor een weekend motor rijden. Äteritsiputeritsipuolilautatsijänkä in Finland zou een alternatief zijn en Gasselterboerveenschemond in Nederland is weer niet ver genoeg. We hebben nog even om daar over na te denken. Het is gelukkig even droog en we maken een complete fotorapportage op het station, hoe groot is de kans dat je hier nog eens komt? Natuurlijk ook onze traditionele hands up foto! We tanken nog even op het eiland, waar je niet met een Euro/mastercard kunt pinnen! Hallo…. het is hier duidelijk geen Europa en dat willen ze graag zo houden! Op naar het vaste land van Wales en National Park Snowdonia. Een prachtige ruige omgeving. Andre merkt op dat het landschap grote gelijkenissen heeft met enkele gebieden in Zuid-Amerika. Dat is slechts 6000 kilometer verderop. Waarom zou je het ver weg zoeken als het veel dichterbij te vinden is. De nevel en de mist maken het nog mysterieuzer.
We rijden defensief op het natte wegdek en ik maak me een voorstelling hoe geweldig het rijden hier zou zijn met droog weer. We rijden zuidwaarts en laten Snowdonia National Park achter ons en trotseren de regen en wind richting de kustplaats Aberystwyth om vandaaruit meer landinwaarts te rijden. Met dit weer zou je normaal gesproken de doorgaande wegen nemen om zo snel mogelijk bij de eindbestemming aan te komen. Er is echter niet veel keus in wegen en snelwegen zijn er helemaal niet. Niet rijden met dit weer is ook geen optie omdat we de hotels vooraf boeken. Gelukkig is het bijna droog op het moment dat we een one track road inrijden. Tijdens het plannen van de route had ik wel gezien dat het een kleine weg was…maar zo smal! En dan ook nog grint op de weg en de nodige bladeren en takken die met deze storm uit de bomen is gevallen. Ik maak me zorgen of de 5 motormannen achter mij dit soort glibberige weggetjes wel kunnen waarderen. Bij een foto stop krijg ik gelukkig alleen maar positieve reacties; geweldige weg, prachtige omgeving, helemaal top. De foto´s zeggen volgens mij genoeg.
We zetten verder koers naar het zuiden en de regen komt met bakken uit de lucht. Wat ben ik blij met mijn nieuwe Goretex handschoenen. Tijd voor een lunch stop en even de natte zooi uit. De Hawaian BBQ Gammon Burger smaakt prima in The Black Lion Hotel (of all places). We rijden verder zuidwaarts over de mainroad A485 die niet veel meer is dan een reguliere 2 baansweg en passeren enkele onuitspreekbare gehuchten die zo klein zijn dat je het zelfs geen dorp kunt noemen. Bij Lampeter nemen we de A482 en een klein stukje A40 bij Llanwrda om vervolgens vanaf Llangadog de A4069 in te slaan die ons door een stukje van Brecon Beacons National Park zal leiden. Op naar onze overnachtingsplaats Swansea aan de zuidkust van Wales. Even zoeken naar het Premier Inn. Het staat met koeienletters op de gevel, maar ja wie kijkt er omhoog! De elektrische kachel doet dienst als droogrek als wij ons prima vermaken in het gezellige centrum. Heerlijk eten bij TGI Friday’s restaurant waar de ober echt heeft begrepen wat service is. Daarna natuurlijk nog even een biertje. We lagen vroeg op bed ………….. ‘s-morgens dan!
Dag 4 - Swansea - Birmingham
Ik moet toegeven dat ik wel eens “fitter” ben opgestaan. Het zal vast met het onstuimige weer van gisteren te maken hebben! Stevig ontbijt met ei, spek en zwarte koffie doet wonderen. We hebben extra zin om te rijden, jawel het is droog en zonnig weer! Op onze motoren in de parkeergarage hangen brieven dat we voor alle motoren dienen te betalen, ook al staan we met 6 motoren op 2 parkeerplaatsen. Dat is erg last als je maar 2 parkeerkaartjes hebt! On route. Ik had een specifieke reden om na een foute afslag toch even terug te rijden en via de A4067, A4224, A465 en A4059 bij het plaatsje Penderyn uit te komen. Verbaasde blikken van de motormannen als we de parkeerplaats oprijden van de gelijknamige en enige single malt whisky distilleerderij van Wales. Ik dacht: “even een foto en dan weer verder”. Maar ja als de deur open staat en hartelijk wordt uitgenodigd kunnen we het toch niet laten om even naar binnen te gaan. Proeven doen we maar niet om half 10 ‘s-morgens en nog een mooie rit voor de boeg. Een paar leuke foto’s, een gezellige babbel en een paar flessen rijker zitten we weer op de motoren.
We doorkruisen Brecon Beacons National Park. Een prachtig gebied waar het lijkt of de wegen speciaal voor motorrijders zijn gemaakt met schapen zo ver je kunt kijken. Via Ledbury en Worchester slingeren we door de Engelse Midlands. Zo nu en dan passen we de route wat aan als de wegen erg smal gaan worden. Wel leuk om te rijden maar we hebben een missie met een eindtijd, de wedstrijd Nederland-Denemarken die we in Birmingham willen kijken. We nemen een stuk snelweg om wat tijd in te lopen. Tijdens een calorierijke pauze met een gevogeltemenu bij de KFC (deden we speciaal voor Erik) berekenen we de verschillende routeopties en rijden vervolgens weer over leuke binnenwegen. Toch nog even zoeken naar het hotel in Birmingham, de Garmin is duidelijk in de war. Ook als ik om me heen kijk lijkt het meer op een Aziatische dan een Engelse stad. Verbazingwekkend dat we na het inchecken in ons hotel binnen 20 minuten opgefrist en wel in de lobby staan. Een van de voordelen om met mannen op stap te gaan. In onze oranje shirts begeven we ons naar The Bullring, het shopping centrum van Birmingham, waar het nog zoeken is naar een pub voor de voetbal. Als snel wordt er plaatsgemaakt voor de Hollandse mannen centraal voor het grote beeldscherm.
Helaas maakt Nederland de favorietenrol niet waar, we verliezen de wedstrijd. Door menig Engelsman worden we aangesproken hoe dat nou toch mogelijk is met dat geweldige team. Op dat moment is er nog alle hoop dat het nog goed kan komen, wat achteraf anders blijkt te lopen, we laten de feestvreugde er niet door beïnvloeden. De Pint’s smaken er niets minder om, evenals het eten bij Wagamama. Andre (B) is inmiddels zo vaak in Spanje geweest dat hij zelfs alle Spaanse Pepers van onze borden op eet! Hoe heet jij Andre? Andre heel heet! (dan houd je 25 jaar huwelijk wel vol!). We kunnen het niet laten om toch nog even het nachtleven te onderzoeken in The Mailbox waar in 2010 zijn geweest.
Ietwat ‘underdressed’ komen we in een dure tent waar de fabrieksarbeider van deze oude industriestad niet tot het gemiddelde publiek kan worden gerekend. Een gezamenlijke conclusie: “hoe hoger de hakken, hoe korter de rokken”! Niet dat we er iets aan hebben, maar het ziet er wel leuk uit. Op de hotelkamer maken we een eind aan de 15 jaar oude fles Glenfiddich. Het leven is zo slecht nog niet.
Dag 5 – Birmingham – Hull (overtocht naar Rotterdam)
Werkelijk geen idee of de bedden in dit hotel lekker liggen zo snel ben ik in slaap ben gevallen. Reuze zin in het ontbijt waarvan het even onduidelijk is of het nou wel of niet vooraf was geboekt. Een blik naar de blauwe wolkeloze lucht stemt ons positief, snel op de motoren. De Motormannen kennen vele tradities. Een waar we minder trots op zijn is die van het bijna te laat komen bij de veerboot. Henk heeft het al eens meegemaakt bij zijn 1e overtocht naar Schotland (1994), in 2003 hadden we niet veel tijd over en in 2009 gingen de deuren van de boot direct achter ons dicht en vertrok de boot onmiddellijk. Het mag duidelijk zijn waarom we in 2010 met de treintunnel zijn overgestoken. Het eerste stuk rijden we binnendoor maar pakken later toch een stuk snelweg om tijd te sparen. Na de lunch in het zonnetje hebben we genoeg tijd om binnendoor naar Hull te rijden zonder invulling te geven aan de traditie. Een mooie rit door het typische Engelse landschap. Nog een kleine reparatie aan de uitlaat van de BMW van Anton wat ter plekke kunnen fixen.
Plotseling een geweldig zicht op de Humber Bridge. Die wordt wel heel erg groot als je dichterbij komt, en helemaal tijdens de rit er overheen. Wanneer we bij het tolpoortje mogen doorrijden verwacht ik dat Andre, die achteraan rijdt, voor ons allemaal moet betalen. Maar ook hij, mag kosteloos doorrijden. Ontspannen melden we ons bij de boot en kunnen op ons gemak de motoren vast maken, de spullen in hut opbergen, douchen en een biertje drinken voordat de boot gaat varen. Dat is nog eens andere koek. Het eten aan boord smaakt ook weer prima en zijn een van de laatste die de eetzaal uitstappen. In de slijterij krijgen we nog een paar lekkere whisky’s te proeven. Toch nog even een flesje scoren om het laatste plekje in de bagage op te vullen. Met moeite krijgen we nog een paar pints naar binnen en concluderen dat we volledig “afgetankt” zijn. Voldaan kruipen we de kooi in.
Dag 6 - Rotterdam - Bollenstreek
Bij het laatste ontbijt van deze trip laten we ons de scrambled eggs en bacon nog maar eens goed smaken. In het zicht van de haven kijken we terug op weer een bijzondere trip van de Motormannen. Na 1 dag matig en 1 dag boosaardig weer hebben we gelukkig ook nog 2 dagen heerlijk droog weer gehad. Afgezien maar ook heerlijk gereden en alles heel gehouden. Lekker gegeten en vooral ook gedronken. Van alles meegemaakt en veel gezien. Maar vooral heel veel gelachen met elkaar. Met een voldaan gevoel rij ik van boord om koers te zetten richting de Bollenstreek waar we nog even stoppen voor de laatste traditionele “hands up” foto. Een mooi clubje die motormannen. Ik ben blij dat ik er deel van uitmaak. Ik kijk al uit naar de napret met het bijwerken van de site, de fotoalbums, de video en de vele verhalen die nog volgen tijdens gezellige avonden. Heel stiekem denk ik alweer aan de mogelijkheden voor volgen jaar. Wat zal de bestemming zijn in 2013?
Geschreven door: Henk van Dongen, motorman