Dag 1 - Bollenstreek – Middelburg
Het is donderdag 10 juni 2021. We zitten nog steeds in de Corona pandemie en het jaarlijkse Motormannen weekend krijgt voor de tweede keer wegens Corona een aangepast programma. Vorig jaar zijn we in Nederland gebleven en hebben we een rondje noord Nederland gedaan. Dit jaar doen we iets vergelijkbaars. We blijven weer in Nederland, maar deze keer wordt het een rondje zuid Nederland.
We verzamelen in de tweede helft van de middag bij Motorman Anton. Het is heerlijk weer, perfect voor een bakkie koffie met iets lekkers in de tuin. De sfeer is goed, we hebben er duidelijk allemaal zin in. Het is maar “gewoon” een rondje Nederland dat ons te wachten staat, maar dit weekend is meer dan een rondje motorrijden met vrienden. Na een lange lock down is de horeca sinds een paar dagen weer open, langzaam is er weer meer mogelijk. Een weekend op de motor met vrienden is altijd een goed idee, in combinatie met de pandemie die langzaam onder controle lijkt te komen, heb je maar weinig nodig om het naar je zin te hebben.
De eerste bestemming is Middelburg. We nemen de snelste weg richting Rotterdam en de Zeeuwse provincie. Er is geen tijd voor mooie binnenwegen, de stormvloedkering of een spannende route. De missie voor vandaag is ons te verplaatsen naar Middelburg, daar een beetje cultuur te snuiven in deze eeuwenoude stad en vooral lol te hebben onder het genot van iets te eten en te drinken. Het was druk in het verkeer, we zaten midden in de avondspits. Op zich heb je op de motor minder last van vertraging in het verkeer, maar het rijdt minder aangenaam en het heeft zeker geen voordelen. Voorbij Rotterdam ging het beter, het verkeer begon goed door te rijden.
De Zeelandbrug was in zicht, althans, het begin. Er hing een dikke zeedamp over de Oosterschelde en de brug was beperkt zichtbaar. Het werd een hele bijzondere ervaring, het begin van de brug was zonnig, 23⁰C gaf de thermometer aan. Na een paar honderd meter was het zonnetje niet meer te bekennen, de wereld was een stuk kleiner geworden en vooral de temperatuur was opmerkelijk, 16⁰C! Het was een soort afzien, er schijnen zelfs Motormannen geweest te zijn die de handvatverwarming aangezet hebben, we noemen geen namen.
Aan de andere kant van de Zeelandbrug werd het weer zonnig, de temperatuur klom weer richting de 23⁰C. Nog even over het Veerse Meer en Middelburg was in zicht. We gingen logeren in B&B de Kaepstander, een tot B&B verbouwd pakhuis uit de 18e eeuw naast de Nieuwe Kerk, die zo’n zes eeuwen terug inderdaad nieuw was. We parkeerde in de nissen van de Kerk en kregen een warm welkom van Bram, de B&B host.
We hadden gereserveerd voor eten bij het Witte Paard op de Zwarte Ruiter, of misschien was het paard toch zwart of zat de ruiter op het paard? We werden warm onthaald, hebben heerlijk gegeten en vooral heel plezier gehad. Door Corona was het toch even geleden dat we met z’n allen gezellig in een restaurant hadden doorgebracht. We hadden elkaar veel te vertellen, maar toch ging het vaak nergens over. De horeca ging om 10 uur dicht, een ideaal tijdstip om een rondje door de stad te lopen en nog iets van cultuur mee te krijgen en een traditionele foto op het marktplein te maken. De conclusie was dat Middelburg zeer de moeite waard is om nog eens te bezoeken.
In de B&B lag nog een fles Whisky op ons te wachten. Dat was een goede reden om weer richting de slaapplaats voor vannacht te gaan. B&B eigenaar Bram was nog wakker en gaf aan dat we de ontbijtzaal konden gebruiken voor een afzakkertje. Het kostte iets moeite, maar met veel overtuigingskracht hebben we Bram kunnen verleiden om een whisky mee te doen. Het is niet bij één whisky gebleven, de trap was steil en we sliepen hoog, een whisky voor onderweg konden we goed gebruiken.
.
Dag 2 - Middelburg - Helmond
De volgende dag waren we vroeg uit de veren. Het idee was om vroeg op de motor te zitten zodat de aankomst in Helmond ook niet al te laat zou zijn. De rit begon koud, maar we gingen het warme weer landinwaarts tegemoet. De eerste stop was Rijsbergen, iets onder Breda, maar het hoogtepunt was de spannende route naar Waalwijk. Deze keer ging het niet om de reis, het was een keer de bestemming waar het om te doen was. Dochter Cinthia van Motorman Henk woont in Waalwijk en zij heeft lunch verzorgd. Voor zover ze het nog niet was, is ze vanaf nu officieel Motormannen vriendin voor het leven.
Het vervolg van onze reis door Brabant ging langs Moerputten, een laagveenmoeras bij Den Bosch met een historische spoorbrug die is gerenoveerd tot wandelbrug. 
Na dit kleine hoogtepunt ging de reis door naar onze eindbestemming voor vandaag, Helmond. We checkten in bij Hotel St. Lambert. Omdat we redelijk op tijd aankwamen was er tijd voor ontspanning op het terras. Wat een genot, we hadden een heerlijke dag motorrijden achter de rug, we zaten midden in het motormannen weekend, de zon scheen en we hadden de gelegenheid om even heerlijk te chillen voordat de avond begon.
’s Avonds werden we verwacht bij Stadsbrouwerij de Deftige Aap. De ober had een tafel op het terras voor ons vrijgehouden, dat geeft al aan wat voor een heerlijke zomeravond het was. We hebben de Stout, Blond, Wit, Dubbel en Tripel heerlijk laten smaken onder het genot van een drie gangen verrassingsmenu. De avond werd afgesloten met een stadswandeling, bij gebrek aan een bar of café die na tien uur nog geopend was. We bezochten de Kubuswoningen in Helmond. We dachten dat de kubuswoningen in Rotterdam uniek waren, die in Helmond stonden er zelfs eerder. We concludeerden ook dat Helmond zeer de moeite waard is om te bezoeken, het is wellicht een iets te groot geheim dat het eigenlijk bijzonder leuk is.
Dag 3 - Helmond - Venlo
De volgende dag, zaterdag alweer, werd het letterlijke hoogtepunt van dit Motormannenweekend. De bestemming was Limburg, de Nederlandse bergen inclusief het hoogste punt van Nederland in Vaals. De motoren werden nog even geïnspecteerd, voor een dag rijden in de bergen moeten de machines in perfecte conditie zijn. Het spreekt voor zich dat vooral banden en remmen in orde moeten zijn, niets mag aan het toeval overgelaten worden, het zou zonde zijn als de top van 322 meter en 40 centimeter niet gehaald wordt door materiaal dat niet in order blijkt te zijn.
We hebben Helmond verlaten, het eerste gedeelte van de route was schitterend, maar nog wel vlak. De Nederlandse bergen lieten nog even op zich wachten. Na een uurtje sturen werd het tijd voor koffie, nog steeds geen berg gezien, maar de Kruimeltjes Vlaai bij de koffie gaf aan dat we de juiste kant op waren gereden. Na de koffie werd het serieus, onze machines moesten aan de slag om de hoogteverschillen te overbruggen. Het werd ook drukker, we waren duidelijk niet de enige die het top van Nederland en het drielandenpunt in de agenda had staan als bestemming voor vandaag.
Wij waren verbaasd dat we nog even moesten zoeken naar het drielandenpunt op de Vaalserberg. We waren er 20 jaar geleden nog geweest en toch leek de omgeving sterk veranderd. In onze beleving was het toen ook minder druk, of beter gezegd, toen waren we de enige toeristen op de berg. Aangekomen bij het drielandenpunt moest de foto van 20 jaar geleden herhaald worden. De verschillen zijn minimaal, wat het meest opvalt zijn de vlaggen die in een andere volgorde staan. Tevens missen we een Motorman. Tijdens de eerste editie in 2001 was Carlo mee, echter heeft Carlo na dat weekend in 2001 bepaald om voortaan op vier wielen verder door het leven te gaan.
De lunch op de Vaalserberg was heerlijk, categorie hamburgers en clubsandwich. Vooral het gezelschap maakte de lunch compleet. We waren terug op de plek waar het 20 jaar geleden allemaal begonnen is, toen waren we gewoon een weekendje motorrijden, ondertussen is het een jaarlijks evenement, traditie en hechte vriendschap geworden. Wat ooit begon als een weekendje, is een lifestyle geworden met een berg aan mooie herinneringen, ervaringen, reisavonturen en schitterende verhalen. Wie had dat 20 jaar geleden kunnen inschatten.
We gingen verder met een TomTom spannende route. Het navigatieapparaat kreeg het weer voor elkaar om hier iets geweldigs van te maken. De andere kant van de Vaalserberg bracht ons in België, richting het noorden bracht ons een klein stukje door Duitsland. We hadden een weekendje zuid Nederland gepland, maar kregen België en Duitsland er gratis bij. Een beetje burgerlijk ongehoorzaam waren we wel, ivm de Corona maatregelen was het eigenlijk niet de bedoeling om zonder Corona test in die twee territoriale gebieden te komen. De omgeving bleef mooi en voor lange tijd hebben we nog van het heuvelachtige landschap kunnen genieten.
De bestemming voor komende nacht was Venlo. De route bleef interessant tot Venlo, het was zeker geen straf om de binnendoor wegen van TomTom te blijven volgen. We waren ook nog op tijd in Venlo, op tijd genoeg om nog te genieten van het middagzonnetje op het terras met een Swinckels erbij. ’s Avonds hadden we gereserveerd bij Steaks ’n Sushi, wij hebben die tent omgedoopt tot Sushi ’n Beer. Na de traditionele avondwandeling hebben we ondanks de wegens Corona gesloten Horeca toch nog een Whisky bar gevonden. Het was de bar in het hotel. Ok, de bar was gesloten, maar met de zelf meegenomen whiskyfles en glaasjes hebben we toch heerlijk kunnen genieten van de ambiance en voelde het als een café zonder sluitingstijd. De bewaker kwam ook nog even polshoogte nemen, hij kon het allemaal wel waarderen. We kregen echter meer dan waardering alleen. Onze fles was leeg, maar uit een geheime voorraad kreeg hij het voor elkaar om onze glazen nog eens vol te schenken. Het bleek een package deal te zijn, de volle glazen kwamen samen met een portie levenservaring verhalen dat bij ons opgedrongen werd.
Dag 4 - Venlo - Bollenstreek
De volgende dag, zondag, was de laatste dag van dit geweldige Motormannen avontuur door zuid Nederland. We planden een TomTom spannende route richting Utrecht, in die omgeving nog even lunchen en daarna de snelste route naar huis. Maar eerst hadden we nog een bestemming in Venlo. We gingen de Militaire kazerne in Venlo bezoeken, althans, wat er van terug te vinden is. Rene had 36 jaar geleden in Venlo in militaire dienst gezeten en hij was benieuwd wat er van terug te vinden was. De kazerne hebben we gevonden, het is een gebouw dat nu de Dansende Olifant heet. De rest van het kazernecomplex was sterk veranderd, wat er van over is, is nu een GGD Corona testlocatie. Het complex blijkt al een jaar of 25 geen militaire functie meer te hebben, na het beëindigen van de dienstplicht was er geen functie meer voor dit gebouw.
In militaire sferen vervolgde wij de route richting Utrecht. De route ging dwars door het Nederlandse rivierengebied. We volgden de oevers van de Maas, na de overtocht met de veerboot gingen we dwars door de rivierendelta richting Waal en Rijn. Het rondje Nederland werd beloond met een oer Nederlands landschap. Meer Nederlands dan het rivierenlandschap kan bijna niet. Het was een geweldige route met een enorm contrast met de dag ervoor. Gisteren hadden we nog een letterlijk hoogtepunt in de Nederlandse bergen, vandaag was het hoogtepunt in het land van Rijn, Maas en Waal alleen maar symbolisch te benoemen.
De lunch hebben we genuttigd in Breukelen bij het van der Valk hotel. Het was alweer het laatste sociale gedeelte van dit weekend. We kunnen terugkijken op een fantastische trip dwars door het zuiden van Nederland. We hebben in het verleden veel landen in Europa bezocht, hebben de mooiste plekken gezien die in iedere reisgids terug te vinden zijn. Soms zijn we meer dan duizend kilometer van huis, we hebben nog niet heel Europa gezien, maar zijn best trots op de lijst met plekken die we bezocht hebben de afgelopen 20 jaar. Door Corona waren we geforceerd om dichter bij huis te blijven, vorig jaar noord Nederland, dit jaar zuid Nederland. Het resultaat was geweldig, Nederland is een volwaardige bestemming en met trost voegen we dit toe aan onze lijst.
Geschreven door: Andre de Groot, motorman
