We waren op zoek naar een andere manier om een Motormannenweekend in te vullen. De Motormannen bestaan 15 jaar en dat mag best op een unieke manier gevierd worden. De Autoslaaptrein hadden we een paar jaar geleden al gevonden, met de motor heen en de trein terug of andersom. De boot is ook ideaal, even naar IJmuiden rijden, een avondje en nacht aan boord en de volgende dag ben je in een nieuwe omgeving. De boot of de trein onderdeel maken van een Motormannenweekend doen we maar voor één reden, verder van huis komen in de korte tijd die een Motormannenweekend heeft. Echter, als een weekend een week wordt is er opeens nog meer mogelijk, zeker als we dan ook nog eens een trein of boot gaan ruilen voor een vliegtuig. Het Barcelona idee was geboren, we vliegen heen en rijden terug, Fly & Ride. De motoren in het vliegtuig mee was te decadent, dus die gingen vooruit in een vrachtwagen. De kratten konden we lenen bij Bruggeman Motoren, waarvoor hartelijk dank!
Motormannen met het vliegtuig? Het moet toch niet veel gekker worden……. of zijn we trendzetters?
Dag 1 – Bollenstreek – Schiphol – Barcelona.
Op zondag 22 mei vertrokken we richting Schiphol. We vlogen met Transavia, lekker goedkoop voor €90. De motoren in de vrachtwagen gingen voor €217, dus zowel de motor als de bestuurder ging naar Barcelona voor ongeveer €1 per kilogram. De motoren konden we op maandag pas ophalen dus we waren geforceerd om er in Barcelona nog even een gezellige dag zonder Motoren van te maken. Ondanks dat een Motorman zonder motor te vergelijken is met een ridder zonder paard, was het helemaal niet moeilijk om in Barcelona een leuke middag en avond te hebben. De stad heeft zoveel te bieden, eigenlijk was de tijd te kort. Na een bezoek aan Sagrada Familia, Hardrock Cafe (zoals bekend zijn wij de grootste fans) en een gezellig restaurant op “plein 43” was de avond voorbij voordat we er erg in hadden. We hebben afgesloten met een vleugje nachtleven in een Ierse pub, ons bezoek aan Barcelona was kort maar we hebben zeker de juiste sfeer kunnen proeven.
Dag 2 – Barcelona – Andorra
De volgende dag, maandag 23 mei, konden we de motoren ophalen bij de vervoerder. De motoren stonden netje in kratten op ons te wachten. Het rijklaar maken was een fluitje van een cent en lekker op tijd, nog voordat de zon kracht kreeg, waren wij op weg naar Andorra. De weg naar Andorra was fantastisch! Schitterende bochten, perfect aangelegd en zonder reparaties in het asfalt. Dat laatste omdat het niet nodig was, in België hebben ze ook geen reparaties in het asfalt maar daar zouden ze het wel kunnen gebruiken.
De dag kon eigenlijk niet meer stuk, alles zat mee en we keken uit naar de lunch. De bergpassen werden mooier, de dorpjes werden kleiner, maar toch kregen we het voor elkaar om een lunch gelegenheid te vinden. De eigenaar stelde voor om tapas te serveren, bingo! Hij vergat alleen te vertellen dat het de tapas van vorige week was die hij al dagen aan motorrijders op doorreis probeerde te slijten. Al snel had hij de bijnaam Ed Vetklep. Als klap op de vuurpijl bleek ook zijn afzuiginstallatie in de keuken niet te werken. Uitgerookt en hongerig hebben we het restaurant verlaten. Op zijn vraag of we morgen Paella komen eten hadden we eigenlijk volmondig “ja” moeten zeggen, op die manier had hij waarschijnlijk ook de Tapas overgehouden een week geleden.
De reis ging verder naar Andorra. Het was zeer leuk om een keer in Andorra geweest te zijn, echter mis je alleen de goedkope brandstof als je het overslaat. Andorra is elektronica en drank, een gemiddelde winkel in Andorra lijkt erg op het tax free gedeelte van een luchthaven. Een restaurant vinden bleek niet eens mee te vallen, op maandag zijn de meeste restaurants gesloten in Andorra. Na het hele plaatsje doorgelopen te zijn kwamen we uiteindelijk terecht in een restaurant tegenover het hotel waar we sliepen, maakt niet uit, op deze manier hebben we wel een goed beeld van Andorra gekregen. Na het eten hebben we nog een drankje in het hotel gedaan.
De eerste berichten kwamen binnen dat brandstof weleens een probleem kon worden in Frankrijk, met name in het noordwesten, uitgerekend waar wij de komende dagen plannen te rijden. De vakbonden waren het weer eens niet eens met voorgestelde verandering op de arbeidswet, dus werden de olieraffinaderijen geblokkeerd om hun standpunt te bekrachtigen. Wat gaat dat voor onze reisplannen betekenen?
Dag 3 Andorra - Murcens
De volgende dag zijn we begonnen met jerrycans te kopen en deze vol te gooien met brandstof uit Andorra, wel lekker goedkoop. In Erik z’n koffer past makkelijk een 10 liter jerrycan, Henk had de jerrycan als een soort spoiler op de bagagedrager gebonden, niet dat het ten goede kwam aan de wegligging overigens. Het idee was om na 100km de mogelijkheid te benutten om te tanken, indien we tegen blokkades aanreden dan hadden we nog 200km om een alternatief te zoeken. De reserve brandstof was een methode om het stressniveau te verlagen.
De volgende overnachting was gepland in La Maison de la Montagne, een prachtig verblijf in het glooiende landschap van Murcens. Het huisje is familiebezit van Motorman Erik en hij wilde dit erg graag laten zien. De weg ernaar toe was al een avontuur op zich, aan het einde van de bewoonde wereld ga je rechtdoor, door het glooiende landschap en door de bossen. Als de wegen smaller worden dan ben je er bijna, uiteindelijk kom je bij een hek en opent het bos. Een prachtige open plek op een heuvel met uitkijk over de bossen met in de verte sporen van civilisatie was het resultaat. Het huisje was primitief, maar dat is juist wat het uniek maakt. De keuken is gescheiden van het huis wat resulteert in een geweldig gezellige buitenplaats wat uitnodigt om daar te eten en een biertje te drinken als het weer enigszins droog is. De gastvrijheid was enorm in La Maison de la Montagne, Erik had goed zijn best gedaan om het verblijf aangenaam te maken. De zeer gezellige avond werd afgesloten met whisky en chips op de veranda.
We moesten creatief worden met slaapplaatsen want Trude, de schoonmoeder van Erik, was er toevallig ook met vrienden Nienke en Henk. Voor het eerst in de Motormannen geschiedenis heeft een Motorman in een tent geslapen, BMW Motorman Andre in dit geval. Dat smaakt naar meer. Volgend jaar een hele week kamperen met de motor was zijn voorstel, maar de overige motormannen hebben er een zeer goede fles whisky voor over als Motorman Andre als enige deze eer houdt voor de komende jaren.
Dag 4 – Murcens - Tours
De volgende dag ging de trip verder richting Tours, maar niet voordat de traditionele handen omhoog foto gemaakt was bij La Maison de la Montagne. Trude, Nienke en Henk hebben vol overgave meegedaan aan deze traditie, wat bovenstaande epische foto heeft opgeleverd!
De volgende bestemming was Tours, deze route was een soort verbindingsroute van 400km, op zich niet spectaculair. De tussenstop daarentegen was zeer bijzonder, ongeveer halverwege de route zijn we gestopt bij het spookplaatsje Oradour-sur-Glane. Het dorpje is een adembenemend monument van de gruwelijkheden die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn gepleegd. Het dorp werd door een SS eenheid verwoest waarna er onder de bewoners een bloedbad werd aangericht. Vlak na de oorlog werd besloten dat het dorp moest blijven zoals de Duitsers het hadden achtergelaten, en zo is het nog steeds.
De keuze om te overnachten in Tours was zeer goede! Tours is fantastisch. Het hotel was iets buiten het centrum, de tram was de oplossing om het centrum te bereiken. Het was een heerlijke zomeravond en we vonden een gezellig plein. Bier werd geserveerd in een 3 liter cilinder die op tafel wordt gezet zodat ieder zichzelf een tapbiertje kan serveren. Het doet het meest denken aan vloeibaar gourmet en als je dat combineert met de zomeravond en goede vrienden dan is de sfeer als snel onbeschrijfelijk. De laatste tram hebben we gemist, daar was het simpel te gezellig voor. Taxi’s waren niet echt voorradig in Tours, dus werd het een nachtwandeling terug naar het hotel.
Dag 5 - Tours - Sainte-Mère-Église
De volgende dag, ondertussen 25 mei, stond het bereiken van Normandië op de agenda. De eerste etappe was richting Mont Saint-Michel, de Abdij gebouwd op een rots in zee dat bij eb droogvalt. Droog is het eigenlijk niet geweest die dag. We waren laat bij de Abdij, meer dan een groepsfoto met de Abdij op de achtergrond zat er qua tijd niet in. Daar kwam bij dat het weer niet meezat om gezellig even rond te neuzen en cultuur te snuiven.
We gingen snel door, richting Normandië. Deze rit was afzien, het regende behoorlijk en daar kwamen de brandstof uitdagingen ook nog eens bij. Vanwege de Franse blokkades stonden veel tankstations droog, met name in Normandië. In sommige gevallen was alleen diesel beschikbaar. Gelukkig hebben we uiteindelijk weer brandstof kunnen vinden en was ons brandstofprobleem weer even verholpen. De regen hield niet op, het kwam met bakken uit de hemel. Ieder viaduct was een welkom geschenk, als je er onderdoor rijdt heb je een paar seconden geen regen en dat was genieten! De bestemming was Sainte-Mère-Église, het dorp in Normandië dat bekend is omdat het als eerste door de geallieerden werd bevrijd en vanwege John Steele, de parachutist die met zijn parachute in de kerktoren bleef hangen, ter herinnering hangt er een pop aan een parachute aan de toren van de kerk.
Ondertussen kon de motorkleding de hoeveelheid water niet meer aan. Langzaam begonnen de regendruppels door de kleding te dringen, door de jas, de broek, de laarzen en als zelfs het onderbroek tekenen van nattigheid gaat vertonen dan begint het verlangen naar een warme hotelkamer groot te worden. Bij aankomst hadden we dan ook weinig oog voor de historische gebeurtenissen in Sainte-Mère-Église. We hadden maar één wens, opwarmen en droog worden. We werden op onze wenken bediend, de hotelkamer bleek een compleet appartement te zijn, heerlijk warm met een gezellige huiskamer en genoeg ruimte om de kleding te drogen.
Sainte-Mère-Église was uitgestorven, een heerlijk restaurant hebben we kunnen vinden, maar als de Motormannen geen kroeg kunnen vinden die open is, dan is dat niet omdat ze niet goed gezocht hebben. Gelukkig hadden we de whisky uit Andorra nog. In de huiskamer van het appartement hebben we gebogen over kaarten genoten van de whisky. De brandstofproblemen waren nog steeds een gevaar voor onze avontuur. We moesten nog tweemaal tanken om Frankrijk uit te komen, we hadden de grootste kans door Parijs te ontwijken. Het plan werd gewijzigd, de volgende bestemming werd Rouen met als bijkomend voordeel dat de enorme brug Pont de Normandie op de route kwam te liggen, met de motor over die brug, dat zagen we wel zitten!
Dag 6 - Sainte-Mère-Église – Rouen
De volgende dag gingen we eerst op zoek naar brandstof. Het brandstofprobleem in Sainte-Mère-Église bleek mee te vallen. Gelukkig maar, want zonder brandstof hadden we nog een paar dagen in Normandië vast gezeten of een overtocht naar Engeland moeten maken om de reis richting Nederland voort te zetten. Dat laatste had wel een interessante twist aan ons avontuur gegeven.
We mochten Normandië niet verlaten voordat landingsplaats Point du Hoc en begraafplaats Colleville-sur-Mer bezocht was, we hoeven niet te benadrukken dat beide plaatsten zeer indrukwekkend waren.
Pont de Normandie, de enorm steile en hoge brug over de Siene, was een fantastische ervaring. Het had iets weg van een achtbaan, het begin wel te verstaan, het moment dat het karretje omhoog getakeld wordt. Eenmaal over de top was de ervaring vergelijkbaar met een afdaling van een skipiste, het mag duidelijk zijn dat we ervan genoten hebben. Als klap op de vuurpijl blijkt de brug tolvrij te zijn voor motoren, de betere dingen in het leven zijn gratis! Net voordat we Rouen, de bestemming van deze dag, binnenreden hebben we nog een keer benzine kunnen scoren. Dit was een geluksmomentje, met deze volle tank konden we namelijk Belgie bereiken en waren de brandstofproblemen voorgoed verleden tijd.
Rouen is een zeer mooie stad en het best bewaarde geheim van Frankrijk. Het originele plan was Parijs, maar dit was veel beter. In plaats van fantasieloze Parijse terrassen met toeristische prijzen hadden we nu sfeervolle loungebars midden in de wekelijkse vrijdagavond gezelligheid. We hebben heerlijk gegeten en gedronken. Aan het einde van de avond werd goed zichtbaar dat het alcoholpercentage in Grimbergen bier duidelijk hoger is dan een gewoon biertje. De motormannen die Grimbergen waarderen hadden nog net iets meer lol dan hun collega motorrijders.
Dag 7 - Rouen – Gent
De bestemming waar we de laatste avond van dit avontuur gingen doorbrengen is Gent. Eigenlijk is het overbodig om te schrijven dat deze bestemming een zeer goede keuze was. Daar komt nog eens bij dat het weer fantastisch meespeelde en we geen beter hotel hadden kunnen selecteren. We hebben heerlijk gegeten op een terras aan de Leie en ondertussen genoten van de Gentse gezelligheid. Aansluitend zijn we naar de whiskybar gegaan, echter was die iets eerder dicht dan verwacht. Dan maar een whisky op de hotelkamer, we hadden een zespersoons kamer, de kamer was ruim genoeg voor een traditionele afzakker voor het slapen gaan. Echter was de Ierse pub dat leunde aan het hotel vreselijk gezellig en de livemuziek fantastisch, we zijn toch maar tot sluitingstijd in de pub blijven hangen, daar hebben we zeker geen spijt van, wat een geweldige avond en wat een fantastische plek om de laatste avond van zo’n groot avontuur met vrienden te beleven!
Dag 8 Gent – Bollenstreek
De volgende dag hadden we nog een paar honderd kilometer af te leggen om huis te bereiken. We hebben overwogen om er nog een avontuurlijke route van te maken. Het weer was niet al te best en eigenlijk was het mooi geweest. We hebben de snelste routen naar huis genomen. We hebben nog wel een bakkie koffie bij Delft gedaan, met de finishlijn in zicht. We begonnen voorzichtig al een beetje te evalueren, dit was fantastisch, we hebben veel gezien in één week, het was een mooie gevarieerde route en we hebben het zeer goed georganiseerd. Maar boven al, wat is het toch fijn om jaarlijks met deze groep op pad te gaan, onafhankelijk van de bestemming!
Geschreven door: André de Groot, motorman