De bestemming van de jaarlijkse motormannen trip is altijd een heerlijk gespreksonderwerp. Eindeloos fantaseren we over bestemmingen die niet haalbaar lijken. Na een aantal jaren worden ze toch werkelijkheid. Zo zijn we al een paar keer met de auto-motor slaaptrein naar Italië gereden om van daaruit terug naar Nederland te rijden. Geweldig was het om de rit vanuit Barcelona naar Nederland te rijden, toen we onze motoren met de vrachtauto naar Spanje hebben laten brengen. Zelf met het vliegtuig er achteraan, wat relaxed. Op deze manier kun je zonder vele kilometers over de snelweg te hoeven jakkeren toch op mooie nieuwe bestemmingen rijden.
Met de veerboot oversteken naar Groot Brittannië heeft het zelfde effect. Einde van de dag ga je aan boord en de volgende morgen kun je redelijk uitgeslapen op de motor stappen en direct in een leuke nieuwe omgeving rijden. Zo hebben we al meerdere keren Schotland bezocht. Tsja, hoe kan het ook anders met 6 whisky liefhebbers. Zo kwamen ook het Lake District, Zuid Engeland en Wales op deze manier in scope van ons jaarlijkse motorweekend. We noemen het nog steeds een weekend omdat we in de illusie zijn dat dat thuis makkelijker verkoopt!!! Alsof ze dat na 20 jaar nog niet door hebben.
Er is echter niets aan gelogen, er zit altijd een weekend in….. maar komt dichter in de buurt van een week.
Zo kwamen we ook op de plannen voor de 2019 rit. Met de boot de Noordzee over is toch wel een uitstekende start. Zuid Engeland was prima bevallen, maar we waren niet heel ver langs de kust gereden. Daaruit kwam het idee, waarom gaan we niet helemaal naar het zuiden van Engeland?
En daar was onze bestemming, Lands End. Het meest zuidelijke puntje van het Verenigd Koninkrijk 50°03’58.4″Noord 5°42’56.2″West
Het gaat om de reis , niet om de bestemming
Dag 1 - Bollenstreek - Hoek van Holland (overtocht naar Harwich)
18 juni vertrekken we vanuit de Bollenstreek richting Hoek van Holland en boarden einde van de middag op de STENA BRITANNICA. Als de motoren vast staan in het ruim en de bagage in de hut is gedropt is het tijd voor een biertje, die we vanaf nu Pint mogen noemen. Als snel kiezen we het ruime sop en proosten we op een mooi weekend. We laten ons het prima diner aan boord goed smaken. Heerlijke verhalen en gelach gaan over tafel en plots staan daar alweer de gazen single malt!!! We kunnen het weer niet laten.
Dag 2 – Harwich - Bristol
Na een prima nacht (geen golven op zee) zitten we vol goede zin aan het ontbijt terwijl we de haven van Harwich binnenvaren. Een bijna euforisch gevoel als ik de motor de boot af stuur en aan de eerste linkse kilometers begin. Ik heb zo’n gevoel van nu gaat het echt beginnen.
Het zuidelijkste puntje van Engeland is een kleine 800 km rijden en we kiezen de doorgaande ringweg om London het eerste stuk vlot te overbruggen.
We stopen voor koffie bij Windsor Castle. Natuurlijk even een rondje langs het Koninklijk kasteel gereden wat een enorme toeristische trekpleister is. De verdere route rijden we over de kleinere binnenwegen door de typische Engelse dorpjes. Soms heel mooi en soms een armoedige rotzooi, maar allemaal met zo’n ‘hok’ tegen de voorgevel geplakt voor de voordeur. De Goretex kleding komt ook nu weer goed van pas met af en toe een paar spetters.
De echte plensbui valt gelukkig tijdens de lunch stop en wij lekker binnen zitten. Via het mooie landschap van North Wessex rijden we naar Bristol onze eerste overnachtingsplaats. Tijd voor een welverdiende pint. In de gezellige stad doen we ons tegoed aan de menukaart bij ons favoriete restaurant Wagamama. En nu we er toch zijn kunnen we een Pub bezoek natuurlijk niet overslaan. Een prima eerste dag van onze motortrip.
Dag 3 – Bristol – Lends End - Penzance
We laten Bristol achter ons en rijden richting het zuiden. Soms langs de kust en dan weer een stukje binnenland. In het begin nog best veel ‘stadse’ omgeving waar we bijna dol worden van de roundabouts en stoplichten. Niet veel later rijden we door een prachtige groene heuvelachtige lappendeken. Wow, Zuid Engeland is echt mooi. Countisbury Hill, een plek in the middle of nowhere treffen we een heerlijk lunch restaurant. Een laag wit gebouw met zwart lemen dak waar het lijkt of de tijd de afgelopen 100 jaar heeft stil gestaan, The Blue Ball Inn. Rust is hier echt nog te vinden.
De route gaat verder en we volgen de A39 richting onze bestemming in het mooie graafschap Cornwall. Onderweg passeren we plaatsjes die je nauwelijks een dorp kun noemen, Kilkhampton, Wadebridge, Portreath en de witte stranden van St. Ives Bay.
Ruiger en ruiger is het landschap om ons heen. De invloeden van de zee om ons heen is duidelijk zichtbaar. We voelen de zilte wind in ons gezicht als we de parking van Lands End op rijden.
Het is al na vijf uur als we arriveren. De souvenir shops en restaurants zijn al gesloten en de meeste bezoekers zijn al vertrokken. Voor de beleving van dit uiterste puntje van Engeland misschien wel zo leuk. Deze landtong prikt behoorlijk ver in de Keltische Zee. Op de landkaart zitten we zo ver naar het zuiden dat we bijna op de zelfde hoogte als Parijs zitten. Na de welbekende ´hands-up-photoshoot´ zetten we in voor het laatste stuk naar Penzance waar we overnachten in het statige typische Engelse Union Hotel. Dik tapijt met een onmogelijke print, krakende vloeren en trappen en heerlijk koud bier op de tap.
De motoren parkeren we op de afgesloten parking achter het hotel. Altijd fijn als de boel veilig staat. Na een verfrissende douche moeten we nog opschieten om op tijd in een restaurant zijn. In de haven vinden we The Dolphin Tavern waar we ons tegoed doen het lokale Sea food. Vooruit, nog één biertje dan….. in Admiral Benbow. Een leuke pub die rechtstreeks uit de tijd van Pirates of the Caribbean lijkt te komen. Lijkt die gast achter de bar niet verdacht veel op Jack Sparrow?
Wat een mooie motormannen dag vandaag.
Dag 4 - Penzance - Southampton
Voor de terugreis volgen we de zuidelijke kustlijn. Leuke afwisselende wegen. Soms doorgaand maar vaker heel smal, GAAF. We steken de river Fal over met de King Harry Ferry, toch nog een stukje gevaren. We rijden richting het graafschap Devon. Slingerend door het landschap komen we in het toeristische plaatsje Polperro, hoe smal kunnen straatjes zijn. We rijden een verkeerde weg in wat wel een mooi zicht geeft op een door laagwater droog gevallen vissershaven, wat een idyllisch plaatje. Het lijkt wel een schilderij.
Onze route gaat verder richting Plymouth waar we nog een keer een veerpont nemen. Het is mooi weer en we lunchen zelfs buiten op het terras. Vervolgens gaat de route richting East Devon en Dorset om uiteindelijk onze in overnachtingsplaats Southamton te arriveren.
We overnachten toepasselijk in The Flying Dutchman. Die koude pint hebben we zeker weer verdiend en wat smaakt dat goed na zo´n lange dag. De ritten die we rijden zijn eigenlijk net iets te lang waardoor we pas laat bij ons hotel zijn. Hierdoor hebben we weinig tijd om iets van de stad te zien. In Carnicero Steakhouse Restaurant & Bar kunnen we relaxed eten en nog even na tafelen. Natuurlijk met nog een ‘afzakker’. We proosten in de Pub London Hotel waar we nog een onvergetelijke travestieten optreden meemaken, kan het nog slechter en valser? Het is gezellig druk en wij zijn de beroerdste niet om de lokale horeca te ondersteunen. Op de kamer nemen we nog een ‘one for the road’ whisky die volledig aan de andere kant van het Verenigd Koninkrijk gedestilleerd is. Een ernstige constatering is dat dit een van de eerste motormannen reizen is waar het grootste deel van de fles single Malt Whisky weer mee naar huis gaat.
Nice day again, good night motormannen.
Dag 5 – Southampton – Harwich (overtocht naar Hoek van Holland)
Ik heb eigenlijk geen idee of ik lekker geslapen heb zo snel ben ik als een blok in slaap gevallen gisteravond. Een lekker ontbijt en een paar bakken koffie brengen me weer tot leven. Vandaag staat de rit naar de boot op het programma. We hebben niet bepaald een goede naam als het gaat over op tijd komen bij de veerboot. Het is al vaker voorgekomen dat de boot al ging varen als wij onze motoren nog moeten vast sjorren. Dat gaan we deze keer anders doen.
In de 2010 rit naar Zuid- Engeland hadden we hierdoor geen tijd om bij de krijtrotsen te kijken, al ging het toen om de trein door de kanaaltunnel. Ook dat gaan we deze keer anders doen. We besluiten eerst een stuk doorgaande weg te nemen en hiermee wat tijdwinst te pakken. Daarna vervolgen we onze weg weer over de kleinere wegen door het mooie landschap. We drinken koffie in stijl ergens op een golfbaan. Ruim op tijd komen we aan in Dover en kunnen nu echt de tijd nemen om de krijtrotsen te bekijken.
We drinken en eten nog wat en vervolgen onze weg, althans dat is de bedoeling. Wat gaat het draaien van de motor toch zwaar. Ja hoor, de achterband van mijn motor is half leeg gelopen. Gelukkig is er een tankstation dichtbij om op te pompen en loopt de band heel langzaam leeg. De rit naar de boot lukt gelukkig probleemloos. En we zijn keurig op tijd in Harwich. Wij wel …..maar de boot zelf niet. We moeten ruim 2 uur wachten voordat we aan boord kunnen. Ingescheept kunnen we vrijwel direct aan tafel maar dan is het inmiddels al na tienen. Zo langzamerhand hebben we ook wel trek…. En een klein beetje dorst. Als we onze kooien opzoeken is de StenaLine al ruimschoots op zee. Morgen wakker worden in Nederland.
Dag 6 - Hoek van Holland - Bollenstreek
Een kort maar wel lekker nachtje. Half 7 zitten we aan het ontbijt. De scrambled eggs en koffie gaan er prima in. Niet veel later zitten we weer op de ‘brommers’. Nog even een beetje lucht bij blazen in de achterband en zettenkoers naar de Bollenstreek. Voldaan kijk ik terug op 4 geweldige dagen naar het zuidelijkste puntje van Engeland met de toepasselijke naam Lands End.
Laat dat nu ook toevallig de naam van onze motortoer zijn.
Geschreven door: Henk van Dongen, motorman